شما فرمو دید که دشمن حضرت علی (ع)  حرام زاده است  و عایشه نیز دشمن حضرت علی (ع) بود

با توجه به این بحث و اینکه عایشه همسر پیامبر بود  چطور می توان گفت که عایشه حرام زاده بود؟

اولا: این جمله میان فریقین معروف است که "ما یبغض علیا الا ابن الزنا" علی ع را دشمن ندارد مگر حرام زاده.  که روایات آن از مصادر اهل سنت بیان شد.

ثانیا: دشمنی عائشه با اهل بیت علیهم السلام از مسلمات و قطعیات تاریخی است. تا حدی که خود اهل سنت در کتب خود شدت دشمنی عائشه را بارها نقل کرده اند.

نتیجه دو مقدمه مذکور همین است که عائشه حرام زاده می باشد.

اما جواب شما :در شرع مقدس  اسلام ازدواج با حرام زاده منع نشده است. همچنین در جامعه اسلامی ما مامور به ظواهر هستیم. یعنی مثلا همین که شخصی شهادتین را گفت تمام احکام یک مسلمان بر او جاری می شود. پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله با علم لدنی خود این مطلب را می دانستند که عائشه دشمن مولا علی علیه السلام حرام زاده ناصبی و کافر است. ولیکن وظیفه داشتند طبق ظاهر عمل کنند. عائشه به عنوان یک مسلمان در جامعه شناخته شده بود. لذا ازدواج با او برای ایشان شرعا اشکالی نداشت. همچنین تذکر این نکته شروری است که ازدواج با عائشه از روی مهر و محبت نبوده است بلکه به خاطر مصالحی بوده است که حضرت ص با او ازدواج کردند. که این خود بحثی جداگانه می طلبد.

همچنین نکته مهم این است که در قران درباره زنهای حضرت نوح و لوط میفرماید:

ضرب الله مثلا للذین کفروا امرأة نوح وامرأة لوط کانتا تحت عبدیْن من عبادنا صالحیْن فخانتاهما فلم یغنیا عنهما من الله شیئا وقیل ادخلا النار مع الداخلین". (التحریم: 10)

قران میگوید که همسران این پیامبران "خیانت" کردند و امام باقر علیه السلام در تفسیر این ایه فرموده اند که: ما یعنی بذلک إلا الفاحشة". (الکافی ج2 ص402) یعنی منظور از خیانت فحشا می باشد.

کلا در تاریخ زیاد دیده می شود که نزدیکان اولیاء خدا از گناه کاران و فساد گران بوده اند. ولی این مطلب مقام بالای اولیا خدا را پایین نمی آورد زیرا که آنها تنها مامور به تبلیغ بوده اند نه بیشتر از آن: انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا.  اینکه بعضی از نزدیکان ایشان هدایت نشده اند و در گمراهی خود باقی مانده اند شدت پستی ایشان را می رساند که با اینکه محضر اولیا خدا را درک کرده اند باز هم به فساد و فحشای خود ادامه داده اند.